De Stadsbeeldhouwer, de Avant-gardist & de Einzelgänger
Op woensdag 26 september opent bij Kunstconsult in Amstelveen een verkoopexpositie met werk van drie spraakmakende kunstenaars uit het interbellum. Hildo Krop en Mommie Schwarz waren centrale figuren in het Amsterdamse kunstleven van de jaren 20 en 30. In dezelfde periode creëerde de eigenzinnige solist Chris Lanooy hoogtepunten uit zijn oeuvre in zijn atelier op de Veluwe en bij de Glasfabriek Leerdam. Van elk van de drie kunstenaars is een verscheidenheid aan kunstwerken te zien. In drie kabinetten varieert het aanbod van sculpturen en werk op papier tot meubels, keramiek en glas. Grotendeels gaat het om unieke objecten. De verkoopexpositie duurt tot en met 17 oktober.
Hildo Krop: Stadsbeeldhouwer van Amsterdam
Dat Hildo Krop (Steenwijk 1884 – Amsterdam 1970) zou uitgroeien tot een van de belangrijkste beeldhouwers van de Amsterdamse School lag in zijn jeugd niet voor de hand. Hij werd opgeleid tot banketbakker en leek voorbestemd tot het overnemen van zijn vaders bakkerij. Toch besloot Hildo Krop om kunstenaar te worden. Hij volgde teken- en schilderlessen in Londen en Parijs en ging op zijn 24ste studeren aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. Zijn vele werken die nog altijd de openbare ruimte verrijken, leverden hem de eretitel Stadsbeeldhouwer van Amsterdam op.
Persoonlijk werk voor vrouw en vrienden
De verkoopexpositie laat zien dat Hildo Krop oneindig veel veelzijdiger was dan dat. Het aanbod loopt uiteen van een mahonie wandpaneel uit een villa in de Oranje Nassaulaan in Amsterdam, tot kleine aardewerk plastieken uit zijn eigen atelier. Een indrukwekkend persoonlijk item is de dekenkist die de kunstenaar maakte voor zijn echtgenote Mien. ‘Hildo Krop dedicavit uxori carissimae AD 1948’ staat in sierlijke letters op de deksel vermeld, wat betekent: ‘Door Hildo Krop opgedragen aan zijn geliefde vrouw in 1948’. De voorstellingen op zeven gestoken reliëfpanelen en een spreuk die is uitgesneden in een banderol verwijzen naar de bevrijding van 1945. Een persoonlijk licht op de kunstenaar werpen ook de nieuwjaarskaarten die Hildo en Mien Krop in de jaren 50 en 60 verzonden. De kaarten tonen prachtige houtsnedes en teksten, soms poëtisch of met een politieke lading. Met zijn krachtig vormgegeven houtsnedes, onder andere voor de communistische krant De Tribune, streed Krop voor een samenleving met meer gelijkheid en solidariteit.
Mommie Schwarz: lid van de Amsterdamse avant-garde
Samuel L. 'Mommie' Schwarz (Zutphen 1876 – Auschwitz 1942) en Hildo Krop waren bekenden van elkaar. Samen met zijn vrouw Else Berg behoorde schilder en grafisch kunstenaar Schwarz tot de Amsterdamse avant-garde. Het paar was erbij toen in 1909 kunstenaars uit de hele wereld samenstroomden in Parijs om zich onder te dompelen in het impressionisme, fauvisme en kubisme, nog voordat Piet Mondriaan, Jan Sluijters en Leo Gestel – hun latere vrienden – naar de Franse hoofdstad trokken. Terug in Amsterdam werden Schwarz en Berg als hypermoderne vernieuwers beschouwd. Beiden waren uitermate productief en actief in het hoofdstedelijke kunstleven.
Levendige haventaferelen en kleurrijke schetsen
Het grafische ontwerpwerk van Schwarz kreeg van meet af aan lof. Gedurende de gehele art deco-periode maakte hij brochures, boekomslagen, illustraties en reclameplaten. In 1925, op de befaamde Exposition Internationale des Arts Décoratifs et industriels Modernes in Parijs, kreeg hij een gouden medaille in de categorie ‘Art de la Rue’. Mommie Schwarz tekende graag marktkooplieden, bouwvakkers, het laden en lossen op havenkades, en passagiers en matrozen op boten.
In de verkoopexpositie is een aantal houtskooltekeningen met dergelijke levendige haventaferelen te zien. Ook is er van Schwarz een groot aantal kleurrijke schetsen in waterverf.
Chris Lanooy: Leve het experiment
Een eigenzinnige man, een solist, die rond 1900 voor bijna alle succesvolle plateelbakkerijen werkte. Het talent van Chris Lanooy (1881 – 1948) werd overal onderkend en hij schopte het zelfs tot artistiek leider, maar zijn betrekkingen waren steeds van korte duur. Zijn niet te onderdrukken drang tot experimenteren kon hij pas echt uitleven in zijn eigen atelier. Begin twintigste eeuw ontpopte Chris Lanooy zich tot een vernieuwer in de keramiek. In het interbellum kreeg hij de kans zijn kennis van glazuurtechnieken ook toe te passen in de glaskunst. Het leidde tot een reeks uitzonderlijke unica voor Glasfabriek Leerdam.
Zeldzame Leerdam Unica uit particuliere verzameling
In de verkoopexpositie zijn hoogtepunten te zien uit zowel het keramiek- als het glasoeuvre van Chris Lanooy. Opvallend zijn zestien Leerdam Unica, die als enige overeenkomst hun experimentele karakter hebben. Tussen 1923 en 1930 ontwierp Lanooy unica voor de glasfabriek, waarbij hij zich vooral richtte op het technische aspect. Net als bij zijn glazuurexperimenten voor keramiek, onderzocht hij de mogelijkheden van ingebrande lusters en irisé op glas. Ook sloot hij materialen als kleurpoeders, glazuren of stukjes glas tussen de lagen op, waardoor bijzondere effecten ontstonden. De zestien Leerdam Unica in de verkoopexpositie zijn afkomstig uit een belangrijke particuliere verzameling.
Meer informatie
Praktische informatie over het event is hier te vinden.
Uitgebreide blogs over de drie kunstenaars zijn hier te lezen.
Een klein voorproefje van het tentoongestelde werk is te zien op onze collectiepagina.
Historische foto's
Hildo Krop: Wikimedia Commons.
Mommie Schwarz: particuliere collectie.
Chris Lanooy: Museum De Meestoof - Expositie over Chris Lanooy 'Gloeiende Glazuren'.
© Kunstconsult – 20th century art | objects
Citeren uit deze tekst is uitsluitend toegestaan met bronvermelding en met een link naar deze pagina.
